Pałac w Kuźni Nieborowskiej

Kuźnia Nieborowska leży w najciekawszej pod względem przyrodniczym i krajobrazowym części Górnego Śląska. Niedużą, liczącą około 400 mieszkańców miejscowość otaczają lasy Parku Krajobrazowego Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich. Administracyjnie wioska wchodzi w skład gminy Pilchowice; tylko kilkanaście kilometrów dzieli ją od Gliwic (na północy) i Rybnika (na południu). Historia osady o nazwie Kuźnica Nieborowska jest stosunkowo krótka i związana z aktywnością gospodarczą możnych właścicieli rozległego państwa rybnickiego. W pierwszej połowie XVIII stulecia Rybnik wraz z Pilchowicami, Knurowem i okolicami należał do hrabiowskiego rodu Węgierskich (z niem. von Wengersky). Przodkowie ich wywodzili się z Polski, a pierwszy Węgierski na służbie cesarskiej pojawił się podczas wojny trzydziestoletniej. Węgierscy skupili swoje włości w majoracie, który przetrwał do XIX wieku. W 1740 roku, za Franciszka Karola Węgierskiego, w lasach na wschód od Pilchowic uruchomiono kuźnicę żelaza. Dało to początek przemysłowej osadzie – Kuźnicy Nieborowskiej. Zakład ten działał tutaj do końca XIX wieku. Pozostał po nim staw kuźniczy w pobliżu pałacu. Około 1880 roku właściciele tej niewielkiej huty wznieśli w jej pobliżu duży pałac. Jest to obiekt wzniesiony na planie prostokąta, murowany, piętrowy, przykryty dachem mansardowym z lukarnami. Główna fasada jest 13-osiowa, z centralnym ryzalitem i gankiem. Pierwotnie gmach zdobiła jeszcze czworoboczna wieża z ostrosłupowym hełmem. Pałac otoczony jest przez mały park z pomnikowymi okazami lip i dębów. Gospodarzem obiektu jest obecnie Dom Pomocy Społecznej „Zameczek”.

Źródło: slaskie.travel