Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sosnowcu
A/1624/97 z 11/04/1997
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która należy do dekanatu sosnowieckiego – Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny położonego na terenie diecezji sosnowieckiej.
Kościół, z uwagi na swoje położenie w pobliżu dworca powszechnie zwany „kolejowym”, został wzniesiony w latach 60. XIX w. w stylu neogotyckim. Jest to budowla jednonawowa o sześciu oknach ostrołukowych i dwóch oknach w prezbiterium również ostrołukowych, w których znajdują się przepiękne witraże: św. Andrzeja Boboli i św. Józefata Kuncewicza. W tyle prezbiterium znajduje się okrągłe okno z witrażem Matki Boskiej Częstochowskiej. Kościółek zdobi oryginalna wieża przypominająca pagodę. Wewnątrz prezbiterium znajduje się figura Serca Pana Jezusa dłuta znanego rzeźbiarza Pawła Turbasa z Olkusza (który wykonał m.in. ołtarz w sosnowieckiej katedrze). Na ścianie wisi najstarszy w parafii obraz przedstawiający Matkę Boską Częstochowską, przeniesiony z groty, w której gromadzili się wierni przed powstaniem kościoła. O pięknie tego miejsca stanowią również stylowa balustrada na chór, organy i żyrandol.
W przedsionku wejścia do kościoła znajdują się tablice marmurowe upamiętniające fundatorów i dobroczyńców.
Kościół otacza przepiękny park, w którym znajduje się m.in. wspomniana już wcześniej kamienna grota z figurą Matki Bożej, stacje Drogi Krzyżowej autorstwa Włodzimierza Tetmajera malowane farbami olejnymi na miedzi oraz kapliczka św. Antoniego z Padwy, którą zbudował i ufundował polski oficer ocalony w bitwie pod Verdun w 1916 r. Przy wejściu na plac kościelny podziwiać można postać Chrystusa wykutą z kamienia przez Pruszyńskiego w 1912 r., ufundowaną z okazji obchodów 50-lecia świątyni. Przed figurą znajduje się zegar słoneczny, który w czasie okupacji niemieckiej w 1942 r. został zdemontowany.
Kościół kolejowy tworzy niezwykły klimat w centrum miasta. Pomimo bliskości dworca, przystanków i pasażu handlowego otoczony drzewami stanowi oazę ciszy. Dodatkowo wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu skłania podróżnych do chwili refleksji i modlitwy.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa jest pierwszą świątynią wzniesioną w centrum Sosnowca. Zanim powstał, wierni gromadzili się przy umieszczonym w grocie obrazie Matki Boskiej Częstochowskiej, a nabożeństwa odprawiane były przez ojców paulinów przyjeżdżających aż z Leśniowa. W 1861 r. mieszkańcy miasta zwrócili się do konsystorza generalnego diecezji kielecko-krakowskiej z prośbą o zgodę na budowę kościoła. Świątynię wznieśli własnym sumptem mieszkańcy i kolejarze ówczesnej wsi Sosnowice w ciągu jednego roku. Uroczystość poświęcenia nowej świątyni miała miejsce 11 listopada 1862 r. przy udziale ojców paulinów z Jasnej Góry i franciszkanów reformatów z Warszawy, a dokonał jej proboszcz z Czeladzi ks. Wojciech Janecki.
Kościół oddano w opiekę paulinom, dojeżdżającym z Leśniowa, którzy zostali jednak usunięci po upadku powstania styczniowego za sprzyjanie powstańcom. Wówczas administrator diecezji kielecko-krakowskiej ks. biskup Maciej Majerczak erygował tu filię parafii Czeladź z osobnym duszpasterstwem.
Na usilne prośby mieszkańców Sosnowca w październiku 1872 r. został wyznaczony stały wikariusz kościółka ks. Damian Zakrzewski, franciszkanin reformata z Pilicy. W latach następnych rektorami byli kapłani mający zlecone inne ważne obowiązki duszpasterskie w Sosnowcu.
Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa została erygowana 12 sierpnia 1958 r. przez biskupa częstochowskiego ks. Zdzisława Golińskiego.
Źródło: peuk.fiiz.pl
