Dworek Gubernatora Grodzieńskiego w Białowieży

Dworek Gubernatora Grodzieńskiego w Białowieży powstał w 1845 r. u podnóża wyniesienia, na którym stał niegdyś dwór Augusta III Sasa. Jest to najstarszy budynek w Białowieży. Zanim go wybudowano, Białowieża z przydworskiego folwarku, jakim była pod koniec XVI w., przekształciła się w malutką wioskę.

Jak podaje opis z początku XIX w., wieś składała się z 56 chat chłopskich, cerkwi, karczmy i pozostałości po budynkach rządowych wzniesionych na wzgórzy za czasów królewskich.

Ten drewniany obiekt w stylu rosyjsko-szwajcarskim powstał na potrzeby administracji rządowej gubernatora grodzieńskiego - Mikrowicza. Do końca lat 80. XIX w. był największą i najbardziej okazałą budowlą w Białowieży. To tu przebywał car Aleksander II podczas swego pierwszego polowania w Puszczy Białowieskiej.

W późniejszym czasie, już po wybudowaniu pałacu, w gmachu tym urządzono pierwsze muzeum. Prezentowano w nim kolekcję pamiątek związanych z carskimi polowaniami.

W czasie I wojny światowej, podczas niemieckiej okupacji, w budynku mieści się etatowy szpital polowy, a później - kasyno oficerskie.
W okresie międzywojennym dworkiem zarżadzało Przysposobienie Wojskowe Leśnikó. Jej celem było wychowanie wojskowe wśród leśników. W dworku urządzono kasyno i restaurację przygotowującą śniadania, obiady i kolację dla 200 osób. Mieści się tam też punkt informacji turystycznej.
Obok budynku ustawiono fontannę i podświetlany w różnych kolorach wodospad.

Po II wojnie światowej w dworku gubernatora otwarto restaurację "Turystyczna", w latach 1980-1985 funkcjonowało tu przedszkole. Po gruntownym remoncie budynku, od stycznia 1996 r. pracę w ramach Białowieskiego Parku Narodowego rozpoczął Ośrodek Edukacji Przyrodniczej im. J.J. Karpińskiego.

Źródło: Tablica informacyjna