Dubrownik

Początki Dubrownika sięgają bardzo danych czasów. Już w VI w. n.e. istniała tutaj osada grecka na wyspie Lave (południowa część dzisiejszego Dubrownika). Miasto to nosiło wówczas nazwę Ragusa i zarabiało głównie na morskim handlu. Miasto utrzymywało swoją pokaźną flotę handlową i otoczyło się warownymi murami. Dzięki temu w IX w. miasto przetrzymało kilkunastomiesięczne oblężenie Saracenów.

W 1205 r. Ragusa zgodziła się na zwierzchnictwo państwa weneckiego, jednak zachowała pełnię swobód. Zwierzchnictwo to zniesiono w 1358 r. traktatem w Zadarze.

W późniejszych latach Ragusa przyjmowała jeszcze zwierzchnictwa węgierskie i tureckie, ale tylko ze względów strategicznych - płacąc umiarkowaną daninę, zapewniało sobie pokój.

W X i XI w. niedaleko Ragusy osiedlili się Słowianie tworząc swoją osadę Dubravę. Obie osady Ragusa i Dubrava połączone były tylko wąskim przesmykiem, który później zasypano a w XIV w. rozpoczęto wznoszenie nowych murów, które otoczyły obie osady tworząc jedno miasto Dubrava-Ragusa, które było wówczas jednym z największych potęg handlowych na Morzu Adriatyckim.

W Dubrowniku przez stulecia bardzo skuteczna była dyplomacja, dzięki czemu unikano wojny, zawierano pomyślne sojusze (np. z potężnym imperium osmańskim).

Największy rozkwit miasta przypada na XV i XVI w. kiedy to flota Dubrownika liczyła około 180 - 200 statków, które pływały po Adriatyku, Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym, docierały do portów angielskich, niemieckich, do Indii i obu Ameryk.

W 1525 r. Dubrownik uznał zwierzchność imperium osmańskiego jednak w zamian kupcy z Dubrownika zyskali możliwość handlu w całym imperium  płacąc jedynie 2% cła.

Miasto podupadło po odkryciu Ameryki przez Kolumba. Wówczas szlaki handlowe przez Adriatyk znacznie straciły na znaczeniu i flota handlowa Dubrownika została uszczuplona. W tym czasie miasto przeżyło wielkie trzęsienie ziemi (1667 r.) w wyniku, którego zginęło pod gruzami tysiące jego mieszkańców. Później miasto odbudowywało swoją pozycję handlową, aż do 1808 r. kiedy do Dubrownika wkroczyły wojska napoleońskie i przyłączyły miasto do Francji. W 1815 r. po kongresie wiedeńskim Dubrownik został przydzielony do Austrii. Natomiast po upadku Austrii Dubrownik został włączony do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Z kolei druga wojna światowa włączyła miasto do terenów Jugosławii.

W 1991 r. po ogłoszeniu przez Chorwację deklaracji niepodległości miasto było oblegane i ostrzeliwane przez Serbów i Czarnogórców. Oblężenie to trwało od października 1991 do maja 1992 roku. Za najtrudniejszy dzień uważa się 6 grudnia 1991 roku, kiedy to na Dubrownik spadały pociski z lądu, morza i powietrza. Podczas całości działań powietrznych na starówkę Dubrownika spadło 425 pocisków, zniszczenia były ogromne, zginęło  ok. 3 tys. mieszkańców miasta, a 70 % budowli starego miasta zostało uszkodzonych.

Dziś już niemal wszystkie ślady wojny usunięto, jednak gdzieś w bocznych uliczkach można jeszcze wypatrzyć ślady po kulach. Z kolei przypatrując się dachówkom domów, można zauważyć, że te nowe mają wszystkie fabrycznie identyczny kształt, natomiast te które przetrwały bombardowania różnią się nieco od siebie, ponieważ były wykonywane ręcznie.

Źródło:

• S. Adamczak, K. Frilej, Czarnogóra, Pascal 2008

1. S. Adamczak, K. Frilej, Czarnogóra, Pascal 2008