Muzeum "Apteka Pod Orłem" w Krakowie

Apteka Pod Orłem przy placu Bohaterów Getta 18 (dawniej Mały Rynek, potem plac Zgody) liczy sobie niemal sto lat. Od 1909 r. jej właścicielem był Józef Pankiewicz, a po nim jego syn Tadeusz (21 XI 1908–5 XI 1993), który prowadził ją od 1933 r. Przed wojną klientami apteki, jednej z czterech w Podgórzu, byli bez różnicy żydowscy i polscy mieszkańcy dzielnicy. W leki zaopatrywało się w niej m.in. charytatywne towarzystwo opieki nad chorymi Bikkur Cholim.
Gdy w marcu 1941 r. Niemcy utworzyli w Podgórzu getto dla krakowskich Żydów, apteka Pankiewicza przy placu Zgody była jedyną, która znalazła się w jego obrębie, a jej właściciel jedynym Polakiem mającym prawo do stałego w nim przebywania. Apteka stała się miejscem spotkań żydowskich intelektualistów, naukowców i artystów przebywających w getcie. Wkrótce zaczęła też dostarczać mieszkańcom getta rozmaitych środków i medykamentów, pomocnych w uniknięciu deportacji: farby do włosów stosowanej dla odmłodzenia wyglądu czy luminalu, którym uspakajano dzieci schowane w kryjówkach lub przemycane w bagażach poza getto. W czasie krwawych akcji wysiedleńczych na placu Zgody w 1942 r. personel apteki bezpłatnie wydawał rannym opatrunki i lekarstwa. Apteczne zakamarki wykorzystywane były jako schowki, ratujące przed deportacją do obozów zagłady. Pankiewicz i jego asystentki: Irena Droździkowska, Aurelia Danek i Helena Krywaniuk, byli łącznikami pomiędzy Żydami w getcie i poza nim, przekazując informacje i szmuglowaną żywność. Stawali się też depozytariuszami wartościowych rzeczy powierzanych im przez deportowanych w ostatnich chwilach przed opuszczeniem getta.

Źródło: muzeumkrakowa.pl