Drewniany kościół pw. św. Michała Archanioła w Ropicy Górnej

Cerkiew św. Michała Archanioła w Ropicy Górnej – dawna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1819 w Ropicy Górnej. Po 1947 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Obecnie użytkowana jako kościół filialny parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Małastowie. Cerkiew wpisano na listę zabytków w 1972 i włączono do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Jest to budowla drewniana konstrukcji zrębowej, trójdzielna, z wydłużoną nawą, z prezbiterium węższym od nawy zbliżonym do kwadratu. Babiniec częściowo skryty pod słupowo-ramową wieżą o pochyłych ścianach. Hełm wieży zwieńczony baniasto z pozorną latarnią. Nietypowo, bo po południowej stronie sanktuarium znajduje się zakrystia. Nawa nakryta dachem dwuspadowym, prezbiterium – trójspadowym. Na kalenicach dachów wznoszą się wieżyczki zwieńczone małymi baniami. Ściany oszalowane pionowo.

Wnętrze nakryte płaskimi stropami ozdobionymi ornamentalną dekoracją malarską ze sceną Przemienienia na Górze Tabor z przełomu XIX–XX w. Najcenniejszym elementem wyposażenia jest XVIII-wieczny ikonostas wykonany w stylu rokokowym oraz późnobarokowe: dwa ołtarze boczne i ołtarz główny z baldachimem i tabernakulum.

Teren wokół cerkwi otoczony jest ogrodzeniem z bali przykrytym gontowym daszkiem, ze słupowo-ramową bramką z daszkiem zwieńczonym baniastym hełmem z krzyżem.

Cerkiew w Ropicy Górnej jest typowym przykładem zachodniołemkowskiego budownictwa cerkiewnego.

Źródło: wikipedia.pl