Gr. boj. "Chebzie" - 05. Schron polowy (nie istnieje)

Schron polowy grupy bojowej "Chebzie" stanowiący uzupełnienie pozycji obronnej OW „Śląsk”, został zbudowany w ostatnich miesiącach przed wybuchem II wojny światowej, latem 1939 roku, na południowych obrzeżach Chebzia. To żelbetowy schron polowy dwustronny na ciężki karabin maszynowy. Obiekt ten stanowił uzupełnienie systemu obrony pomiędzy punktem oporu „Godula” a punktem oporu „Nowy Bytom”, wzmacniając kontrolę nad ważnym węzłem komunikacyjnym – szosą z Zabrza oraz linią kolejową.

Funkcja i konstrukcja

Schron zaprojektowano jako lekki obiekt obrony piechoty, którego zadaniem była bezpośrednia osłona komunikacyjnych „drzwi do Nowego Bytomia”. Jego konstrukcja obejmowała:

• dwie strzelnice dla ckm-ów wz. 30,
• przypuszczalnie dwie strzelnice obrony bezpośredniej,
• lekkie drzwi metalowe (niezachowane),
• obsadę składającą się z dwóch podoficerów i około sześciu żołnierzy.

Nie przewidywano wyjścia ewakuacyjnego ani systemów łączności czy wentylacji – ze względu na polowy charakter obiektu.

Zniszczenie i zapomnienie

Pomimo swojego znaczenia w 1939 roku, schron został rozebrany na początku lat 90. XX wieku. Powód? Tzw. „porządkowanie terenu”. W praktyce oznaczało to całkowitą likwidację niewielkiego, ale historycznie istotnego elementu militarnej przeszłości Śląska.

Dziś po schronie nie pozostał żaden widoczny ślad, a jego istnienie dokumentują jedynie archiwalne zapisy.

Znaczenie w systemie OW „Śląsk”

Schron polowy grupy bojowej Chebzie był częścią rozbudowanego systemu obronnego OW „Śląsk” – choć z racji uproszczonej konstrukcji należał do obiektów uzupełniających główną linię obrony. Jego funkcją było zamykanie luki ogniowej między punktami oporu i zapewnienie ciągłości obrony pozycji.

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu polowego grupy bojowej "Chebzie".

Rys. Przekrój przez typowy, dwustrzelnicowy polski schron polowy.

Źródło: fortyfikacja.pl