Dawny kościół ewangelicki w Białej
Dawny kościół ewangelicki w Białej znajduje się w okolicach Rynku i jest świadectwem wielokulturowej i wielowyznaniowej tradycji miasta. W XIX wieku obok siebie żyli katolicy, ewangelicy i Żydzi, a ewangelicy pojawili się w Białej na początku XIX wieku. W połowie stulecia w mieście mieszkało 84 ewangelików, którzy posiadali już niewielką szkołę wyznaniową, a bialska parafia ewangelicka rozpoczęła oficjalną działalność. Przed powstaniem kościoła nabożeństwa odbywały się w kaplicy św. Rocha poza murami miasta, za zgodą biskupa wrocławskiego.
Kamień węgielny pod budowę kościoła ewangelickiego położono 10 czerwca 1872 roku. Środki pochodziły z funduszy własnych wspólnoty oraz dotacji protestanckiej organizacji im. Gustawa Adolfa. Uroczyste poświęcenie budowli miało miejsce 23 października 1873 roku, a pierwsze nabożeństwo poprowadził pastor Gründel. Obiekt pełnił funkcję sakralną aż do 1945 roku, kiedy rozwiązano gminę ewangelicką, a jej członków wysiedlono.
W latach 80. XX wieku budynek przemianowano na warsztat stolarski, dzieląc jego wnętrze na trzy kondygnacje, co przyczyniło się do potocznej nazwy „stolarnia” wśród mieszkańców Białej.
W 2019 roku dawny kościół przeszedł gruntowny remont i zmienił przeznaczenie. Obecnie mieści się tu Centrum Społeczno-Kulturalne, w którym działają biblioteka z czytelnią, izba regionalna, punkt nieodpłatnej pomocy prawnej, klub seniora oraz sala konferencyjna. W centrum można również uzyskać informacje turystyczne, a budynek stał się miejscem spotkań społecznych i kulturalnych, łącząc historię z nowoczesnym przeznaczeniem.
