Mury obronne w Białej

Mury miejskie w Białej to średniowieczne fortyfikacje, których początki sięgają ostatniej ćwierci XIII wieku. Budowa murów trwała wiele lat i odbywała się etapami, co widoczne jest w różnorodnych wątkach murów – gotyckim jednowózkowym i wendyjskim dwuwózkowym – oraz w strzępiach dostawianego muru.

Zachowane fragmenty mają różną grubość – przy Bramie Prudnickiej mury osiągają 1,4 m, w pozostałych częściach ok. 0,9 m, a ich wysokość przeciętnie wynosi 3,5 m. Najstarsze partie wykonano z cegły na cokole z łamanych kamieni narzutowych i otoczaków, spajanych żółtawą zaprawą piaskowo-wapienną z widocznymi drobinami niezlasowanego wapna.

W początkowej fazie budowy najmocniejszy mur powstał w części południowej. Brama Prudnicka składała się z podwójnego muru, a obecna wieża przybramna wykonana została przynajmniej w dolnych partiach razem z murem. Pierwsza pisemna wzmianka o murach pochodzi z 1502 roku i dotyczy ich remontu. W niektórych częściach mury przeszły remont nowożytny, prawdopodobnie w XVII wieku, co potwierdzają niderlandzkie wątki w górnych partiach.

Obecnie mury zachowały się w ruinie z przerwami wzdłuż całego obwodu miasta. W obwodzie pozostało osiem baszt półokrągłych i jedna prostokątna. Fragmenty murów poddano konserwacji przy ul. Szkolnej, Kościuszki i Wałowej, co pozwala turystom na podziwianie średniowiecznej architektury i śladów dawnej obronności miasta.

Zwiedzając mury obronne w Białej, można poczuć atmosferę średniowiecznego miasta, a z historycznych baszt podziwiać panoramę Białej i odkrywać tajemnice jej burzliwej przeszłości.