Wieża widokowa (Bismarcka) na Wielkiej Sowie
Nie wypada być w Górach Sowich i nie wejść na szczyt najwyższej w tym paśmie Wielkiej Sowy (1015 m n.p.m.). Najłatwiej zdobywać Wielką Sowę od strony przełęczy Sokolej (pomiędzy Rzeczką i Sokolcem) lub Walimskiej (parking przy drodze nr 383, ok. 4 km na wschód od Walimia). W obu przypadkach czeka wędrowców pokonanie 260 m różnicy wysokości. Przeciętnie na dość łatwe podejście trzeba zarezerwować ok. 1 godz. Na szczycie czeka nagroda, którą odbiera się po pokonaniu jeszcze kilkudziesięciu schodów wieży widokowej. Jest nią niezrównana panorama okolicy. Z tarasu na górze można oglądać sąsiednie pasma górskie. Na tle równin wspaniale prezentuje się masyw Ślęży. Jak na dłoni widać miejskie skupiska Pieszyc, Bielawy i Dzierżoniowa. Wieża stoi na Wielkiej Sowie od 24 maja 1906 r. Przez ostatnich kilkanaście lat pozostawała zamknięta ze względu na stan postępującej ruiny. Staraniem gminy Pieszyce, niemal w stulecie istnienia, w czerwcu 2006 r. zakończono remont i ponownie, uroczyście ją otwarto. Obiekt wygląda jak nowy. Stanowi jedną z większych atrakcji Gór Sowich. Wstęp za niewielką opłatą.
Wieża widokowa na Wielkiej Sowie – wieża widokowa wzniesiona w latach 1905–1906 z bloków betonowych na Wielkiej Sowie – najwyższym szczycie Gór Sowich.
Godziny otwarcia:
- w sezonie zimowym (listopad-kwiecień) czynna jest w weekendy w godzinach od 9:30 do 15:30 (warunkiem otwarcia są dobre warunki pogodowe).
- w sezonie letnim czynna jest codziennie w godzinach od 10:00 do 18:00 (w okresie od 1 maja do 31 października każdego roku).
Źródło: wikipedia.pl / pieszyce.pl
Pierwsza wieża widokowa na Wielkiej Sowie powstała z inicjatywy Towarzystwa Sowiogórskiego z Dzierżoniowa, które współpracowało z Towarzystwem Sowiogórskim z Walimia. Uzyskano zgodę właściciela gruntu hrabiego Wilhelma von Magnisa z Bożkowa. Projekt przygotował murarz i cieśla Heuber z Walimia. 20 września 1885 wmurowano kamień węgielny. Prace budowlane ruszyły wiosną 1886. Utrudniała je deszczowa pogoda. Otwarcie wieży nastąpiło 18 lipca 1886. Budowla miała 20 m wysokości, z czego 2 m przypadały na kamienną podstawę. Koszty budowy wyniosły 4576,69 marek. W 1887 zatrudniono strażnika, który dbał o porządek i pobierał opłaty za wstęp (10 fenigów od dorosłych, 5 fenigów od dzieci). W następnych latach wieżę wielokrotnie naprawiano. 24 maja 1904 pod dwoma turystami z Wrocławia załamały się spróchniałe schody. Obaj spadli na niższą kondygnację, nie odnosząc obrażeń. Budowlę zamknięto i jesienią 1904 zburzono.
Inicjatorem budowy nowej wieży był prezes dzierżoniowskiego Towarzystwa Sowiogórskiego Richard Tamm, który przeforsował ideę wzniesienia trwałej konstrukcji. Patronem murowanej budowli miał zostać kanclerz Otto von Bismarck (Bismarckturm). Konkurs na projekt wieży wygrał murarz Hennig z Walimia. Uzyskano zgodę na budowę od hrabiego Antona Franza von Magnisa z Bożkowa. Później jednak zmieniono lokalizację na część szczytu należącą do hrabiego Ernsta Juliusa von Seidlitza-Sandreczkiego z Bielawy. Również on wyraził zgodę na inwestycję. Kamień węgielny został położony 1 czerwca 1905. Wykonanie powierzono firmie Bestänier&George z Lipska specjalizującej się w budowie wysokich obiektów. Uroczyste otwarcie nastąpiło 24 maja 1906. Wieża, oficjalnie położona w Dzierżoniowie (Bismarckturm bei Reichenbach), miała 25 m wysokości. Na parterze znajdowała się sala pamięci z popiersiem Bismarcka wykonanym przez rzeźbiarza Harro Magnussena. W jej trzech oknach znajdowały się witraże z motywami nawiązującymi do żelaznego kanclerza. Koszty budowy wyniosły ok. 20 000 marek. W 1910 w wieży umieszczono brązową tablicę ku czci zmarłego rok wcześniej Richarda Tamma. Wstęp na wieżę był płatny. Zatrudniano strażnika budowli zwanego der alte Stephan lub Vater Spitzer. Pracował on co najmniej do 1931, gdy miał 73 lata. Po II wojnie światowej wieża otrzymała imię generała Władysława Sikorskiego, a następnie ok. 1980 Mieczysława Orłowicza. Obie nazwy się nie przyjęły. W 2006 zakończono remont budowli, który kosztował 250 000 złotych.
Budowla na Wielkiej Sowie jest jedną z kilku wież widokowych w Sudetach Środkowych. Inne znajdują się na: Górze Świętej Anny, Górze Wszystkich Świętych, Kalenicy, Włodzickiej Górze oraz w Suszynie.
Źródło: wikipedia.pl
