Baszta Pasamoników w Krakowie

Baszta zbudowana została prawdopodobnie w XIV, lub XV wieku. Jej głównym zadaniem była obrona Bramy Floriańskiej od strony wschodniej. Za jej obronę odpowiedzialny był cech pasamoników inaczej zwanych szmuklerzami. W początkowym okresie swojego istnienia baszta była oddana pod opiekę szewców. Na początku XIX wieku Baszta Pasamoników wraz z całą resztą murów miejskich Krakowa, była przewidziana do rozbiórki. W obronie m.in. owej baszty stanął prof. Feliks Radwański, który pisał: „Chronią one przed wiatrami wiejącymi pod Kościół Mariacki od Kleparza. Niedobre to wiatry, bo smrody i śmieci znosić będą, a także bezbożnie podwiewać spódnice Paniom Matkom i Żonom.” 13 stycznia 1817 r. Radwański wywalczył w senacie Rzeczypospolitej Krakowskiej decyzję o pozostawieniu dla potomnych fragmentu średniowiecznego muru obronnego, wraz z Basztą Pasamoników. W roku 2003, baszta przeszła gruntowną renowację, w ramach której odczyszczono jej mury, wymieniono dach i wyremontowano wnętrze baszty. Od 2007 roku, baszta znajduje się na Trasie Turystycznej Mury Obronne.

Na początku XX wieku, podczas gdy Józef Mehoffer, robił projekty witraży do Katedry św. Mikołaja we Fryburgu, na witrażu przedstawiającym męczeństwo św. Barbary, której emblematem graficznym jest wieża, ukazany został motyw Baszty Pasamoników jako tejże wieży.

Źródło: wikipedia.pl