Tarniczka (1315 m n.p.m.)
![](/data/thumbs/places/5/60/56001/1200x800/20230729_153200.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/60/56001/300x300/20230729_164705.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/60/56001/300x300/20230729_153207.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/60/56001/300x300/bdpn.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/60/56001/300x300/20230729_163701.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/60/56001/300x300/20230729_164347.jpg)
![](/data/thumbs/places/5/60/56001/300x300/tarniczka_stone.jpg)
Tarniczka (1315 m n.p.m.) to najwyższa kulminacja masywu Szerokiego Wierchu w paśmie połonin w Bieszczadach Zachodnich.
Szeroki Wierch stanowi zachodni skraj grupy Tarnicy, od jej najwyższego szczytu jest oddzielony niewielką przełęczą (1286 m). Jest to wydłużony, pokryty połoniną grzbiet mający cztery kulminacje: ok. 1238(mapy podają 1243), 1268,3, 1293,6 i 1315,4 m. Najwyższa posiada osobną nazwę: Tarniczka.
Pasmo Szerokiego Wierchu ograniczają doliny: Terebowca od północy oraz Wołosatki od południa i zachodu. Od masywu Krzemienia oddziela je przełęcz (1160 m) zwana Przełęczą Goprowską (w miesiącach letnich ratownicy GOPR mają tam swój namiot). Z odkrytego grzbietu Szerokiego Wierchu rozciągają się widoki na okoliczne szczyty, m.in. Połoninę Caryńską, masyw Rawek, Bukowe Berdo, Krzemień, Tarnicę. Wzdłuż pasma biegnie czerwony szlak pieszy (fragment Głównego Szlaku Beskidzkiego).
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie na południowym stoku Szerokiego Wierchu zarazy macierzankowej.
Źródło: wikipedia.pl