OWŚ - Grupa bojowa "Wirek"

Grupa bojowa „Wirek” to element Obszaru Warownego „Śląsk”, którego głównym zadaniem była osłona południowej części Rudy Śląskiej-Wirka. Tworzyły ją dwa ciężkie schrony bojowe, wzmacniane przez obiekty pozorno-bojowe oraz polowe schrony piechoty. Obiekty te miały zapewniać łączność ogniową pomiędzy pozycją obronną „Nowy Bytom” a pozycją „Szyb Artura” w rejonie Kochłowic.

Znaczenie strategiczne i zadania bojowe

Odcinek ten miał kluczowe znaczenie dla utrzymania ciągłości linii obrony. Ze względu na ukształtowanie terenu i jego położenie, pozycja w rejonie Wirka pozwalała na skuteczne zabezpieczenie obszaru przed ewentualnym obejściem obrony od południa. Ogień prowadzony z ciężkich schronów bojowych oraz stanowisk polowych mógł być skierowany na przedpola obiektów sąsiednich, zapewniając ich osłonę i wzajemne wsparcie ogniowe.

Struktura i wyposażenie obiektów

Trzon grupy stanowiły dwa ciężkie schrony bojowe – typowe dla fortyfikacji OW „Śląsk” budowle żelbetowe o wysokiej klasie odporności. Uzupełnione zostały przez schrony pozorno-bojowe, które miały wprowadzać w błąd przeciwnika, symulując obecność dodatkowych punktów oporu. W terenie rozmieszczono także polowe schrony piechoty, które umożliwiały bezpieczne przemieszczanie się i organizację ognia jednostek liniowych.

Stan zachowania i osobliwości obiektów

Dziś grupa bojowa „Wirek” przyciąga uwagę pasjonatów militariów i historii nie tylko ze względu na swoje znaczenie militarne, ale także z powodu unikalnych rozwiązań konstrukcyjnych. Niektóre z obiektów zachowały się w stosunkowo dobrym stanie i wciąż są czytelne w terenie. Odcinek ten wyróżnia się na tle innych fragmentów OW „Śląsk” interesującym układem pozycji i różnorodnością zastosowanych rozwiązań obronnych.

Dziedzictwo i ochrona

Pomimo znacznych zniszczeń i braku formalnej ochrony konserwatorskiej, grupa bojowa „Wirek” wciąż pozostaje ważnym świadectwem polskiego systemu obronnego z lat 30. XX wieku. Dzięki staraniom miłośników historii wojskowości i lokalnych stowarzyszeń, niektóre z obiektów są systematycznie dokumentowane i zabezpieczane przed dalszym niszczeniem. Obszar ten ma duży potencjał edukacyjny i może w przyszłości stać się ciekawą atrakcją turystyczną o charakterze historycznym.

Źródło: wirtualnaruda.pl