Grupy obiektów:Tatry Wysokie

Mylna Przełęcz (słow. Mylné sedlo, niem. Mylna-Scharte, słow. Mylna-hágó) to dwusiodłowa przełęcz w Grani Kościelców w Tatrach Wysokich. Jest to pierwsza wybitniejsza przełęcz na północ od szczytu Zawratowej Turni, oddzielająca ją od Zadniego Kościelca. Pomiędzy jej dwoma siodłami położonymi na wysokości 2096 i 2104 m znajduje się niewybitny wierzchołek o wysokości 2106 m. Wschodnie stoki spod przełęczy opadają do Doliny Czarnej Gąsienicowej, zachodnie do Zadniego Koła w górnej części Doliny Zielonej Gąsienicowej.

W pobliżu jej północnego siodła znajduje się jaskinie: Szczelina w Zadnim Kościelcu i Wyżnia Szczelina w Zadnim Kościelcu.

Od zachodu przełęcz dostępna jest bez trudności, umożliwia łatwe dojście na Grań Kościelców. Główne jest siodło północne, było ono od dawna znane polującym na kozice. Od wschodu podcięta jest pionową ścianą uniemożliwiającą łatwe zejście i dlatego nie jest dogodnym połączeniem górnych partii wschodniej i zachodniej odnogi Doliny Gąsienicowej. Najłatwiejsze wejście od wschodu ma charakter wspinaczkowy i jest częściowo trudne (III w skali UIAA).

Nazwa została nadana przełęczy przez taternika Janusza Chmielowskiego. W 1902 r. wszedł on od zachodniej strony na tę przełęcz, nie mógł jednak znaleźć zejścia na drugą stronę, do Zmarzłego Stawu. Przedtem przełęcz pokonał m.in. Szymon Tatar (młodszy), koziarze bywali tu już w XIX wieku. Zimą pierwsi na Mylną Przełęcz weszli Stefan Jaworski, Józef Lesiecki, Leon Loria, Jan Małachowski i Stanisław Zdyb 24 kwietnia 1911 r.

Źródło: wikipedia.pl

Poruszanie się poza wyznaczonymi szlakami w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego (TPN) jest możliwe tylko na określonych terenach i pod warunkiem wpisania takiego zamiaru do specjalnej Księgi Wyjść Taternickich.

Taternictwo w Tatrzańskim Parku Narodowym (TPN) można uprawiać w wyznaczonych rejonach obejmujących ściany od podnóża po grań lub wierzchołek szczytu albo formacji skalnej. Zdecydowana większość obszarów udostępnionych dla taternictwa znajduje się w Tatrach Wysokich, tj. w Dolinie Rybiego PotokuDolinie Pięciu Stawów Polskich oraz w rejonie Hali Gąsienicowej. Dla taternictwa udostępnione są również trzy skałki położone w Tatrach Zachodnich. W tej części TPN można się wspinać na drogach:

  • położonych na zachodniej ścianie bramy skalnej u wylotu Doliny Lejowej,
  • położonych na skale w żlebie Jaroniec,
  • położonych na skale Ściana nad Dziurą, z wyłączeniem fragmentu ściany nad szlakiem turystycznym i wejściem do Jaskini Dziura.

Taternicy nie muszą posiadać żadnego specjalnego dokumentu potwierdzającego umiejętności taternickie, np. karty taternika. Nie muszą również być członkami Polskiego Związku Alpinizmu ani innych organizacji i stowarzyszeń górskich. Jedynym obowiązkiem wynikającym z aktualnych przepisów związanych z położeniem terenów wspinaczkowych na obszarze parku narodowego jest konieczność dokonania wpisu do Książki Wyjść Taternickich lub dokonanie rejestracji wyjścia na stronie internetowej: wspinanie.tpn.pl

Książki Wyjść Taternickich znajdują się w następujących obiektach:

Książki Wyjść Taternickich archiwizowane są przez Tatrzański Park Narodowy i są wykorzystywane do badań naukowych oraz w celach statystycznych. Zainteresowanym są udostępniane tylko dane statystyczne. Więcej informacji można uzyskać na stronie TPN poświęconej taternictwu powierzchniowemu pod adresem: https://tpn.gov.pl/taternictwo-powierzchniowe

Źródło: tpn.gov.pl

Zaktualizowano dzisiaj

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.