Dolina Suchej Wody

Dolina Suchej Wody (Dolina Suchej Wody Gąsienicowej), słow. dolina Suchej vody, niem. Suchawodatal, węg. Sucha-woda-völgy, to jedna z tatrzańskich dolin walnych po północnej stronie grani głównej. Przebiega przez nią granica pomiędzy Tatrami Wysokimi i Tatrami Zachodnimi (od przełęczy Liliowe korytem potoku Suchej Wody). Przechodząc przez mosty będziemy zatem raz w Tatrach Zachodnich a raz w Tatrach Wysokich. Dnem Doliny Suchej Wody poprowadzony jest czarny szlak turystyczny, będący drogą gospodarczą do schroniska, która została udostępniona także dla rowerzystów. Szlak prowadzi w sąsiedztwie potoku Sucha Woda. Nazwa potoku pochodzi od tego, że jego koryto jest w większości suche ponieważ część wód tej doliny przepływa kanałami krasowymi do sąsiednich dolin. Woda pojawia się w nim tylko po większych opadach. 

Spacer Doliną Suchej wody jest alternatywnym wariantem dotarcia na Halę Gąsienicową dla wszystkich, którzy chcą uniknąć zatłoczonego węzła w Kuźnicach oraz dla tych, którzy lubią spacery w zalesionym terenie. Szlak startuje na Polanie Brzeziny, gdzie znajduje się parking. Oznaczona kolorem czarnym trasa prowadzi do Schroniska PTTK Murowaniec, a czas jej przebycia wynosi ok. 2 godz. 15 min. Trasa jest łatwa, ale uchodzi za dość monotonną. Jej walorem jest potok Sucha Woda meandrujący wzdłuż szlaku. Trasa oferuje możliwość modyfikacji wycieczki i odbicia wcześniej czerwonym szlakiem w stronę Doliny Pańszczycy, przez Gęsią Szyję na Rusinową Polanę. W górnej części doliny, której punktem centralnym jest Hala Gąsienicowa i Schronisko PTTK Murowaniec znajduje się węzeł głównych szlaków prowadzących na Orlą Perć, Przełęcz Krzyżne, Kościelec, Świnicę czy Kasprowy Wierch.

Dolina Suchej Wody należy do dolin polodowcowych. Zbudowana jest przede wszystkim z granitoidów oraz (w części Tatr Zachodnich) ze skał osadowych w typowym trzypiętrowym układzie. Część wyższa z bogatą rzeźba polodowcową, morenami, kotłami, nieckami jezior, mutonami porośnięta jest kosodrzewiną i lasem świerkowym, część dolna łagodnie obniżająca się w kierunku północnym – dobrze zachowanym lasem świerkowym. Zachowały się fragmenty lasu pierwotnego (np. Las Gąsienicowy). Doskonale ukształtowany amfiteatr moren w tej dolinie opisywał już w 1847 r. Ludwik Zejszner. W dolinie występują też torfowiska wysokie z kosodrzewiną, jedno z nich ma grubość 5,8 m.

W dolinie silnie rozwinięte są zjawiska krasowe. Woda płynie podziemnymi przepływami i ginie w ponorach nie tylko w Suchym Potoku, ale również w jego dopływach: w Czarnym Potoku i Pańszczyckim Potoku, wypływając potem w oddalonych wywierzyskach. Cieków wodnych płynących niekiedy niezgodnie z rzeźbą terenu – tzw. suchych wód jest tutaj wiele. Część doliny odwadniana jest przez wywierzyska wypływające w innych dolinach, np. przez Goryczkowe Wywierzysko, wywierzysko Jaskini Kasprowej Niżniej i Wywierzysko Olczyskie.

W dolnej części doliny znajdują się dwa niewielkie, morenowe jeziora – Toporowy Staw Wyżni i Niżni.

Źródło: wikipedia.pl / visitmalopolska.pl / tpn.gov.pl