Twierdza Przemyśl - Fort XVIIIb "Głęboka"

Budowę nowoczesnych umocnień Przemyśla rozpoczęli Austriacy w 1 poł. XIX w. Sporządzone wówczas plany i ekspertyzy określają możliwości i zasięg ufortyfikowania miasta. Prace objęły głównie przedpola od strony wschodniej. Zapoczątkowano też budowę ciągłej linii wałów wyznaczających szeroki obwód głównej linii obrony, wysuniętej znacznie na zewnątrz w stosunku do średniowiecznych i XVI wiecznych fortyfikacji miejskich. Ten zespół umocnień stanowił wg obowiązującej wówczas teorii Rogniata - tzw. obóz warowny. Ten główny obwód tworzył rdzeń /noyau/ oparty o linię wzgórz dominujących nad miastem od strony północnej, zachodniej i południowej, wzmocniony był szańcami wysuniętymi przed linię wałów. Około 1856 r. miał już pełny narys, odpowiadający dzisiaj zachowanemu. Po 1870 r. następuje budowa półstałej twierdzy pierścieniowej, a w latach 1877-85 stałej twierdzy pierścieniowej I klasy.

W tym okresie, około 1880 roku niektóre dzieła otrzymują dodatkowe wyposażenie w postaci poprzecznic ze schronami pogotowia. Powstają również od podstaw nowe obiekty, jak przedmiotowy fort, który w czasie kolejnej modernizacji na pocz. XX w. uzyskał zewnętrzną fosę ze spłaszczonym stokiem. Wysadzony w 1915 r. został następnie rozebrany w latach 20-tych. Współcześnie miejscowa ludność dokonała częściowej rozbiórki kojca szyjowego.

Źródło: Karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa - Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie