Twierdza Przemyśl - Szaniec 34 1/2

W latach 1854-1855, w ramach budowy wokół Przemyśla fortyfikacji pierwszego obozu warownego na pd.-zach. od wsi Prałkowce, w zach. części pierścienia, na wydłużonym grzbiecie Góry Prałkowskiej rozpoczęto budowę dwóch szańców artyleryjskich typu FS (Feuer-Schanze) - nr 34 i 34½. Ten ostatni obiekt zlokalizowano na szczycie 347,8 m n.p.m. Budowy obu szańców nie ukończono do momentu przerwania prac fortyfikacyjnych w listopadzie 1855 r., w związku z polepszeniem stosunków z Rosją. W latach 1883-1885 na miejscu szańca 34 zbudowano stały fort artyleryjski główny GHW VII „Prałkowce”. Szaniec 34½ nie był w tym czasie wykorzystywany do celów obronnych. Na mapie twierdzy Festung-Umgebungs-Plan von Przemyśl widoczny jest zarys szańca, oznaczony jako forma terenowa, a nie obiekt obronny. Podczas modernizacji Twierdzy Przemyśl w latach 1900-1909 stary szaniec włączono do grupy fortowej Prałkowce jako baterię nr 3. Bateria została uzbrojona w 4 armaty 12 cm M.61 na wysokich lawetach. W 1914 r., w czasie wyposażenia wojennego twierdzy, baterię rozbudowano o system fortyfikacji polowych z okopami strzeleckimi piechoty (po zach. i pd.-wsch. stronie baterii) i grupą ziemianek mieszkalnych (po jej wsch. stronie). W czasie 2-go oblężenia twierdzy (9.11.1914–22.03.1915), w grudniu 1914 r. bateria wraz z fortem VII wspierała zapewne wypady załogi na przedpole. Podczas trzeciego oblężenia od 16.05. do 2.06.1915 r. toczyły się walki o zdobycie grupy Prałkowce. Austro-Węgierska 24 DP próbowały zdobyć pozycje rosyjskie szturmem. Udało się to dopiero 30 maja po uprzednim ostrzale ciężką artylerią – moździerzami 30,5 cm. Rosjanie natychmiast skierowali na opanowane przez szturmujących pozycje ogień własnej artylerii i oblegający musieli się wycofać. Bateria została zajęta ponownie w dniu 2 czerwca.

Źródło: zabytek.pl