Twierdza Przemyśl - Szaniec SZ 11 "Lempertówka"

Budowę nowoczesnych umocnień Przemyśla rozpoczęli Austriacy w 1 poł. XIX w. Sporządzone wówczas plany i ekspertyzy określają możliwości i zasięg ufortyfikowania miasta. Prace objęły głównie przedpole od strony wschodniej. Zapoczątkowano też budowę ciągłej linii wałów wyznaczających szeroki obwód głównej linii obrony, wysunięty znacznie na zewnątrz w stosunku do średniowiecznych i XVI wiecznych fortyfikacji miejskich. Ten zespół umocnień stanowił wg obowiązującej wówczas teori Rogniata – tzw. obóz warowny. Główny obwód tworzył rdzeń /noyau/ oparty o linię wzgórz dominujących nad miastem od strony północnej, zachodniej i południowej, wzmocniony szańcami wysuniętymi przed linię wałów. Około 1856 r. miał już pełny narys odpowiadający dzisiaj zachowanemu. Po roku 1870 następuje budowa półstałej, a w latach 1877-1885 stałej twierdzy pierścieniowej I klasy. W tym okresie, około 1880 roku niektóre dzieła rdzenia otrzymują dodatkowe wyposażenie w postaci poprzecznic. Opisywany szaniec nie był poddany tej modernizacji. Przetrwał w nie naruszonej formie.

Źródło: Karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa - Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie