Kopa Kondracka (2005 m n.p.m.)

Kopa Kondracka (słow. Kondratova kopa, 2005 m n.p.m.) to najniższy szczyt z Czerwonych Wierchów, wysunięty najbardziej na wschód, znajdujący się w Tatrach Zachodnich. Kopa Kondracka jest pierwszym od wschodu wierzchołkiem zaliczanym do grupy Czerwonych Wierchów. Stanowi zwornik dla masywu Giewontu. Jest łatwo dostępna ze wszystkich trzech otaczających go przełęczy i stanowi cel łatwych wycieczek narciarskich. Wierzchołek Kopy Kondrackiej jest zachodnim krańcem tzw. wyspy krystalicznej Goryczkowej – pasa skał krystalicznych, który oderwał się od głównego trzonu Tatr i nasunął się na fałd skał osadowych. Ciągnie się on na odcinku głównej grani od Beskidu (2012 m n.p.m.) przez Kasprowy Wierch (1987 m n.p.m.) po Czerwone Wierchy.

Topografia
Kopa Kondracka znajduje się w grani głównej Tatr Zachodnich, pomiędzy Suchym Wierchem Kondrackim (1890 m), oddzielona od niego Przełęczą pod Kopą Kondracką (1863 m), oraz Małołączniakiem (2096 m), od którego oddzielona jest Małołącką Przełęczą (1924 m). Przez szczyty te i przełęcze przebiega granica polsko-słowacka.

Kopa Kondracka wznosi się nad trzema dolinami walnymi: Doliną Małej Łąki (jej górnym piętrem – Wyżnią Świstówką Małołącką), Doliną Bystrej (jej górnym piętrem – Doliną Kondratową) i Doliną Cichą (jej odnogą – Dolinką Rozpadłą). Od wierzchołka odchodzi północna grań Kopy Kondrackiej, łącząca się poprzez Kondracką Przełęcz z Giewontem. Zachodnie stoki tej grani opadają do Wyżniej Świstówki Małołąckiej, znajduje się w nich Koprowy Żleb. Wschodnie stoki północnej grani Kopy Kondrackiej opadają do Doliny Kondratowej. Znajduje się w niej grzęda, która dzieli górną część tej doliny na dwie dolinki: Dolinę Małego Szerokiego i dolinkę Długiego Żlebu.

Na podwierzchołkowych stokach północnej grani Kopy Kondrackiej znajdują się nazwane upłazy; od strony Doliny Kondratowej są to Wielkie Szerokie i Małe Szerokie (oddzielone opisaną wyżej grzędą), od strony Wyżniej Świstówki jest to Mnichowy Upłaz.

Geologia
Zbudowana jest ze skał osadowych (wapieni i dolomitów). Część szczytowa, podobnie jak w przypadku pozostałych szczytów z tej grupy wchodzących w skład wyspy krystalicznej Goryczkowej, pokryta jest czapą skał metamorficznych i alaskitów (na wysokości powyżej 1930 m n.p.m.). Zbocza są trawiaste, o niewielkim nachyleniu, wierzchołek kopulasty. W wapieniach dobrze rozwinięte zjawiska krasowe. W północnym zboczu znajduje się m.in. Jaskinia Kondracka.

Flora
Dzięki różnorodności podłoża geologicznego flora Kopy Kondrackiej, podobnie jak całych Czerwonych Wierchów, jest bogata. Na przykrywających kopułę szczytową skałach granitowych rosną rośliny granitolubne. Jednak niżej występuje podłoże wapienne, na którym rosną odmienne zbiorowiska roślin wapieniolubnych. Zwietrzałe podłoże granitowe występuje miejscami również pośród wapieni. Rosnący na podłożu granitowym i czerwieniejący już w połowie lata sit skucina nadaje stokom Kopy Kondrackiej czerwone zabarwienie. Stwierdzono występowanie kilku bardzo rzadkich roślin, które w Polsce występują tylko w Tatrach i to sporadycznie. Są to: głodek kutnerowaty, gruszyczka karpacka, ostrołódka polna, przymiotno węgierskie i sybaldia rozesłana.

Źródło: wikipedia.pl