Smreczyński Staw

Od innych tatrzańskich jezior różni się wysokim rozwojem życia organicznego i występowaniem płazów; stwierdzono występowanie traszki górskiej i karpackiej, żaby trawnej. Jest to jedno z nielicznych tatrzańskich jezior, które nie jest położone na dnie dzikiego kotła polodowcowego otoczonego stromymi ścianami, lecz na równinie w lesie. Brzegi są bagniste, porośnięte roślinami bagiennymi. Kazimierz Wodzicki w 1850 r. tak pisał o Smreczyńskim Stawie: „woda brunatna i śmierdząca, pełna robactwa”.

Smreczyński Staw znajduje się na obszarze ochrony ścisłej „Pyszna, Tomanowa, Pisana”. W wodzie obfity fitoplankton, głównie bruzdnice, oraz rzadki w Polsce słodkowodny krasnorost Batrachospermum. Nad brzegami stawu rośnie czermień błotna – gatunek rzadki w Karpatach. Często na stawie zatrzymują się na odpoczynek ptaki przelotne.

Źródło: wikipedia.pl

Górale uważali dawniej, że jezioro to nie ma dna. Według legendy, gdy pewien gazda zaczął kopać rów odwadniający, by spuścić z niego wodę i zamienić go na łąkę, głos z wody ostrzegł go, że zatopi wszystkie miejscowości, aż do morza.

Smreczyński Staw był zwiedzany i podziwiany przez wielu znanych twórców. Malowali go m.in. Walery Eljasz-Radzikowski, Wojciech Gerson, Leon Wyczółkowski. Stefan Żeromski opisał go w II tomie Popiołów, a Seweryn Goszczyński w utworze Oda.

Źródło: wikipedia.pl

Szlak turystyczny prowadzący nad Smreczyński Staw:

• szlak turystyczny czarny od krzyżówki z główną drogą biegnącą Doliną Kościeliską, tuż poniżej schroniska na Hali Ornak. Trasa zaczyna się na wysokości 1106 m n.p.m. i prowadzi przez ścisły rezerwat przyrody: długość 1,2 km, różnica wysokości 120 m (30 min, ↓ 25 min).