Drewniany kościół pw. śś. Kosmy i Damiana w Miliku

Drewniany kościół pw. śś. Kosmy i Damiana w Miliku to dawna cerkiew greckokatolicka śś. Kosmy i Damiana zbudowana w 1813, po 1947 przejęta i użytkowana przez kościół rzymskokatolicki i pełni funkcję kościoła parafialnego pod tym samym wezwaniem. Cerkiew jest obiektem małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej. Świątynia łemkowska powstała na miejscu poprzedniej świątyni, zniszczonej przez powódź, w konstrukcji zrębowej, a ściany pokryto gontem. Polichromia ornamentalna wykonana została w 1930 r. Do wyposażenia należą: rokokowo-klasycystyczny ikonostas (ściana z ikonami) z 1806 r., ołtarz z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem (w północnej kaplicy), kilka ciekawych ikon na ścianach, m.in.: Pieta z XVIII w., Opłakiwanie Chrystusa z ok. 1700 r. oraz Trójca Święta.

Cerkiew w Miliku reprezentuje północno-zachodni typ cerkwi łemkowskich. Jest to budynek trójdzielny o konstrukcji zrębowej. Posiada wieżę usytuowaną nad przedsionkiem, krytą hełmem z kutym krzyżem. Nawę pokrywa kalenicowy dach, zaś prezbiterium – dach namiotowy. Architektura cerkwi wykazuje wyraźne wpływy budownictwa katolickiego – świątynia posiada wyraźnie wyodrębnioną zakrystię oraz dwie kaplice boczne.

Ikonostas w cerkwi pochodzi z poprzedniej, niezachowanej świątyni i został wykonany w 1806, być może z wykorzystaniem elementów jeszcze wcześniejszego. W bocznych kaplicach znajdują się osiemnastowieczne ikony Matki Bożej i Chrystusa Ukrzyżowanego, zaś w nawie najstarsza z ikon – Opłakiwanie Chrystusa z 1700. Pozostała polichromia w budynku pochodzi z okresu po ostatnim remoncie świątyni, została wykonana w 1930.

Źródło: wikipedia.pl / drewniana.malopolska.pl