Drewniany kościół pw. NMP Wniebowziętej w Andrzejówce

Drewniany kościół pw. NMP Wniebowziętej w Andrzejówce to dawna cerkiew greckokatolicka Zaśnięcia Bogarodzicy w Andrzejówce wzniesiona w latach 1860-1864, przejęta w 1947 r. i użytkowana przez kościół rzymskokatolicki i pełni funkcję kościoła filalnego pw. Najświętszej Maryi Panny parafii w Miliku. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Województwie Małopolskim. Jest to budowla trójdzielna, konstrukcji zrębowej, o ścianach pokrytych gontem. Do węższego od nawy prezbiterium przylega zakrystia, pod wieżą mieści się babiniec, przedsionek i zahata. Wewnątrz drewnianego kościoła w Andrzejówce można zobaczyć ornamentalną polichromię z przeł. XIX i XX w. oraz ikonostas z pocz. XIX w o cechach rokokowych, w którym ikony – z wyjątkiem wrót carskich i diakońskich oraz ikony chramowej - przemalował w 1874 r. V. Zomph.

Budowla drewniana konstrukcji zrębowej. Orientowana, trójdzielna z prezbiterium z zakrystią, szerszą kwadratową nawą i słupową wieżą o pochyłych ścianach, obejmującą babiniec przedsionek i zahatę. Ściany obite gontem. Dachy namiotowe z makowicami i pozornymi latarniami.

Interesującym elementem wyposażenia jest obecnie nieużywany instrument muzyczny zwany dzwonem Ewy. Tworzy go stalowa sztaba z nawierconymi różnej wielkości otworami podwieszona do stropu. Grano na nim uderzając w instrument metalowymi młoteczkami.

Źródło: wikipedia.pl / drewniana.malopolska.pl