Barania Góra (1215 m n.p.m.)

Barania Góra (1215 m n.p.m.) to kopulasty szczyt w południowo-wschodniej części Beskidu Śląskiego, drugi (po Skrzycznem) pod względem wysokości szczyt tego pasma. Jednocześnie jest najwyższym szczytem polskiej części Śląska Cieszyńskiego i polskiego Górnego Śląska. Na zachodnich stokach Baraniej Góry znajduje się obszar źródliskowy Wisły: tam wypływają potoki źródłowe Białej Wisełki i źródła Czarnej Wisełki – teren źródlisk jest chronionym obszarem.

Na szczycie Baraniej Góry znajduje się 15-metrowej wysokości stalowa wieża widokowa, z której roztacza się rozległa panorama na Beskid Śląski i Beskid Żywiecki. Przez masyw Baraniej Góry przebiega znakowany czerwonym kolorem Główny Szlak Beskidzki, którym można wyjść na szczyt z Przełęczy Kubalonka (3 godziny) lub od przeciwnej strony, z Węgierskiej Górki (4,5 godziny). 

Zbocza Baraniej Góry są porośnięte lasami jodłowo-bukowymi z domieszką jesionów, jaworów i świerków; stanowiska sztucznie wprowadzonych limb i kosodrzewiny. Występują wychodnie gruboławicowego piaskowca istebniańskiego.

Rejon szczytu Baraniej Góry oraz spory fragment zboczy zachodnich objęty jest rezerwatem przyrody, chroniącym w niższych partiach lasy jodłowo-bukowe (piętro roślinne regla dolnego), w wyższych zaś lasy świerkowe (piętro regla górnego). Rezerwat przyrody „Barania Góra” o powierzchni 386 ha obejmuje szczytowe partie góry wraz z obszarem źródliskowym Wisły. Ponadto ochronie w ramach rezerwatu przyrody „Wisła” podlegają cieki wodne Czarnej Wisełki, Białej Wisełki i Malinki (ochrona pstrąga potokowego).

Z rzadkich w Polsce roślin występuje tocja karpacka i tojad morawski a także wierzbownica zwieszona (częsta w Sudetach, rzadka w Karpatach).

Góra leży na granicy powiatów cieszyńskiego i żywieckiego. Szczyt znajduje się na terenie miasta Wisła.

Źródło: wikipedia.pl