Rezerwat przyrody Czantoria

Wielka Czantoria jest pięknym szczytem na zachodnich krańcach polskiego Beskidu Śląskiego. Jej strome stoki wznoszą się wysoko nad dolinę Wisły. Góra od dziesięcioleci cieszy się popularnością wśród turystów, z powodu roztaczających się z niej pięknych widoków - szczególnie na wschodnią część Beskidu Śląskiego i Pogórze Cieszyńskie. W 1996 roku na północnych stokach Wielkiej Czantorii utworzono leśny rezerwat przyrody o nazwie „Czantoria”. Ochroną objęto 97,71 ha lasu na obszarze źródliskowym potoków Suchego i Poniwca (575–995 m n.p.m.). W niektórych partiach teren ten zachował charakter pierwotnego lasu karpackiego. Dominującymi zbiorowiskami leśnymi są tutaj żyzna i kwaśna buczyna oraz jaworzyna karpacka z domieszką jarzębiny. Ewenementem jest 160-letni las bukowo-jodłowy z udziałem jesionów (rośnie na wysokości 600-800 m n.p.m.). Nierzadko podziwiać można drzewa pomnikowe – buki i jawory o średnicy pnia przekraczającej 1 metr czy jesiony osiągające wysokość 33 metrów! Świat roślin i zwierząt jest charakterystyczny dla tej części Beskidów. W runie leśnym spotkamy widłaki, paprotkę zwyczajną, kopytnika pospolitego, goryczkę trojeściową, przytulię wonną itd. Z grzybów wymienić warto soplówkę jodłową. Lasy Czantorii upodobały sobie rzadkie gatunki ptaków: bocian czarny, kilka gatunków dzięciołów, myszołów włochaty czy największa krajowa sowa – puchacz. Podczas jesiennego rykowiska dają o sobie znać jelenie. Znaleziono również ślady wilka i rysia. Teren rezerwatu jest przecięty szlakami turystycznymi (niebieskim i czerwonym), prowadzącymi z Ustronia na szczyt Wielkiej Czantorii. Wzdłuż szlaków poprowadzono także ścieżkę przyrodniczo-leśną „Czantoria”, której punktem startowym jest górna stacja kolejki krzesełkowej na polanie Stokłosica.

Źródło: slaskie.travel