Jaskinia Malinowska

• z Przełęczy Salmopolskiej szlak turystyczny czerwony szlakiem turystycznym na Malinów lub
• ze Szczyrku Soliska szlak turystyczny zielony szlakiem turystycznym na Malinów.

Ze szczytu Malinowa schodzimy kilkaset metrów grzbietem w kierunku Malinowskiej Skały i skręcamy w prawo na wyraźną ścieżkę biegnącą prawie poziomo, którą docieramy do otworu.

Źródło: wikipedia.pl

Zejście do jaskini było w przeszłości dość trudne, raczej dla zaawansowanych turystów. Na pierwszą półkę skalną prowadziła metalowa drabinka oparta o skałę (nie przymocowana). Dalsze wymagało użycia sprzętu alpinistycznego. Zwiedzanie głównych partii jaskini – bez trudności. Możliwości pobłądzenia niewielkie. Aktualnie brak informacji o możliwych innych zagrożeniach. Niezbędna latarka i okrycie przeciwdeszczowe. Główny ciąg jest licznie odwiedzany przez turystów.

8 czerwca 2019 r. jaskinia została oficjalnie udostępniona do publicznego zwiedzania po zamontowaniu bezpiecznego systemu zejścia. Projekt, wykonanie i montaż drabin i pochwytów został zrealizowany przez członków Klubu Alpinistycznego przy Grupie Beskidzkiej GOPR przy wsparciu finansowym Miasta Wisła.

Za bezpieczeństwo poruszania się po jaskini i przestrzeganie obowiązujących przepisów ochrony przyrody odpowiadają bezpośrednio sami zwiedzający jaskinię:

• wejście do jaskini jak i zwiedzanie jej głównych partii na własną odpowiedzialność, dzieci pod nadzorem prawnych opiekunów (zalecany minimalny wiek dziecka 10 lat).
• zwiedzanie jaskini bez szczególnych trudności — znikoma możliwości pobłądzenia.
• niezbędne wyposażenie: latarka montowana na głowie tzw. "czołówka", okrycie przeciwdeszczowe, a także zalecana ochrona głowy np. kask.
• jaskinia dostępna przez cały rok. W okresie od października do kwietnia należy zwrócić szczególną uwagę na hibernujące w niej nietoperze, aby nie spowodować ich wybudzenia, ponieważ kończy się to dla tych stworzeń śmiercią.

Źródło: wikipedia.pl / materiały informacyjne Miasta Wisła

Jaskinia jest znana od bardzo dawna. Jak przekazują podania ludowe (nie potwierdzone!), miała służyć już w XV w. husytom (jako kryjówka i miejsce nabożeństw), a w XVI i XVII wieku ewangelikom (wówczas prześladowanym na Śląsku). Na początku XVIII wieku miała być jedną z kryjówek zbójników Ondraszka, a jeszcze w XIX wieku mieli się w niej chronić jacyś rozbójnicy. Według innych podań, jaskinia miała mieć dwie mile długości i ciągnąć się aż do Żywca.

W dawnych przekazach przewija się również informacja, że jedno z wejść jaskini było o wiele niżej, nad potokiem Malinka, a obecnie znany otwór odsłonięty został później, około roku 1860–1870 (podczas wyrębu lasu nieumiejętnie podcięta jodła wyrwała korzeniami fragment ziemi, odsłaniając otwór). Nigdy nie zostało to jednak potwierdzone: nie odnaleziono innego otworu wejściowego, a wszystkie znane opisy dotyczą tych samych partii jaskini.

Jaskinia na przestrzeni dziejów:

Pierwsze wzmianki o jaskim Malinowskiej zwanej także jaskinią Ondraszka przeczytamy w dzienniku z podróży Ludwika Zejsznera z 1849 r. gdzie określa ją jako jamę, a właściwie szczelinę w piaskowcu na 12 kroków długą, 4 szeroką i 30 kroków głęboką.

• W 1888 r. Bogumił Hoff podał opis dojścia, ogólne dane o jaskini i związane z mą legendy i podania ludowe, a także pierwsze jej eksploracje.
• 1910 r. - Wilhelm Frtedberg przedstawił szkicowy plan i przekrój jaskini z opisem.
• W kolejnych opracowaniach pojawiają się powtórzenia pierwszego opisu i legend związanych z jaskinią; w Umiński (1911 r.), K. Sosnowski (1913 r.), Z. Stieber (1914 r.), A. Czudek (1926 r.), W. Milata (1930 r.), Fleszarowa-Danysz (1933 r.).
• 1948 r. - opracowanie Alojzego Szupiny o jaskini w górze Malinowa na Śląsku Cieszyńskim wraz z jej planem i przekrojem rozwiniętym.
• 1949-1954 - opis inwentarzowy Kazimierza Kowalskiego z uzupełnieniem go o faunę i florę oraz bardziej szczegółowe plany jaskini mierzącej wówczas 132 m.
• Do 1985 r. wzmianki o jaskini pojawiają się w opracowaniach G. Klaska i J. Ganszera, z uzupełnieniami dotyczącymi, występowania nietoperzy, zwiększenia jej długości do 164 m i uszczegółowienia planu.
• 1986 r. — miał miejsce pierwszy odnotowany niegroźny wypadek w jaskini.
• 1990 r. - wpisanie Jaskini Malinowskiej do wykazu jaskiń i schronisk skalnych Beskidów.
• 1991 r. - jaskinia ujęta, na liście najdłuższych i najgłębszych jaskiń Beskidów.
• 1992 r. - wpisanie jaskini do wykazu pomników przyrody nieożywionej.
• Po 1992 r. przeprowadzano sporadyczne akcje eksploracyjno-pomiarowe w jaskini. Wykorzystano ją także kilkukrotnie w ćwiczeniach GOPR, jako teren pozorowanych akcji ratunkowych

Źródło: materiały informacyjne Miasta Wisła