Łabski Szczyt - Violik (1471 m n.p.m.)

Łabski Szczyt (czes. Violík lub Labský štít, niem. Veilchenstein lub Veilchenspitze, 1471 m n.p.m.) – szczyt na Głównym Grzbiecie Karkonoszy (wierzchowinie), w zachodniej części Śląskiego Grzbietu, pomiędzy Szrenicą na zachodzie a Śnieżnymi Kotłami na wschodzie. Jest czwartym szczytem w polskiej części Karkonoszy pod względem wysokości, po Śnieżce, Smogorni i Wielkim Szyszaku.

Zbudowany z granitu karkonoskiego.

Masyw położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego oraz czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonošský národní park, KRNAP).

Przez partie podszczytowe przebiega granica polsko-czeska, natomiast sam wierzchołek leży po jej polskiej stronie. Na jego południowo-zachodnim stoku (czyli po stronie czeskiej) znajdują się Łabska Polana, z której biją źródła Łaby – stąd nazwa. Szczyt znajduje się powyżej Szklarskiej Poręby, skąd prowadzi w jego okolice kilka szlaków turystycznych. Na szczycie znajduje się kopiec granitowych spękanych skał.

W okolicy Łabskiego Kotła, na północnym stoku, znajduje się schronisko PTTK „Pod Łabskim Szczytem”.

Formacja skalna Violik położona na szczycie Łabskiego Szczytu jest domem dla unikalnych gatunków porostów. Porosty te są niezwykłymi organizmami. Zbudowane są bowiem zarówno z grzybów i glonów lub cyjanobakterii. Występują w niegościnnych siedliskach narażonych na silne wiatry i mrozy. Na powierzchniach skalnych rosną gatunki tworzące plechę skorupiastą. Najstarszymi organizmami są porosty zbudowane z warstw korowych. Rocznie ich przyrost wynosi niecały 1 mm. Niestety turyści często zbaczają z wyznaczonego szlaku, wskutek czego unikalne porosty zdzierane są butami i narażone są na udeptanie.

Źródło: wikipedia.pl / polskaniezwykla.pl