Góra Miedzianka (354 m n.p.m.)
Miedzianka (354 m n.p.m.) – szczyt w Górach Świętokrzyskich, zachodni kraniec Grzbietu Chęcińskiego. Występujące tu rudy miedzi wpłynęły nie tylko na nazwę wzniesienia, ale również na podziurawienie zboczy licznymi szybami.
Ochrona przyrody
Od roku 1958 całe wzniesienie objęto ochroną prawną przez ustanowienie na jego terenie rezerwatu przyrody Góra Miedzianka. Dzięki temu chronione są nie tylko powierzchniowe formy skale, roślinność i zwierzęta, ale również ślady prac górniczych z dawnych wieków, oraz zjawiska krasowe. Wzniesienie kryje w sobie około 4 km korytarzy górniczych i 10 jaskiń. Można je zwiedzać po uzyskaniu zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Kielcach.
Turystyka
Z Miedzianki rozciąga się rozległa panorama. W pogodne dni możemy ujrzeć odległe o 40 km Łysogóry, a przy bardzo dobrej widzialności nawet Tatry oddalone o ponad 180 km. Od północy horyzont tworzy Pasmo Oblęgorskie u którego stóp ściele się padół strawczyński z widocznymi kościołami w Chełmcach i Piekoszowie, od zachodu widać Zajączków (w większej części zasłonięty drzewami) i Pasmo Przedborsko-Małogoskie, od południa, pod nami wieś Miedzianka, wyżej na horyzoncie łagodne szczyty Grząbów Bolmińskich, a od południowego wschodu – Dolina Chęcińska zwieńczona sylwetą gotyckiego zamku w Chęcinach. Tuż na lewo, ale znacznie bliżej widać pozostałości po dawnych górach, które w wyniku eksploatacji wapienia przestały istnieć (Ołowianka, Kozi Grzbiet, Gajasowa i Sowy). Współcześnie wydobycie wapieni prowadzi się w kamieniołomie Ostrówka, na wschód od Miedzianki.
Przez szczyt przechodzi żółty szlak turystyczny z Wiernej Rzeki do Chęcin.
Źródło: wikipedia.pl
Dzięki złożom pierwsza wzmianka o Miedziance pochodzi z XV w. Za czasów Króla Zygmunta III Wazy rozpoczęto wydobycie na szeroką skalę. Z tego okresu pochodzi pierwszy polski kodeks górniczy opracowany przez żupnika chęcińskiego Jana Płaza. W XVIII wieku w Miedziance drążyli również górnicy z Węgier i Niemiec. W następnym wieku próbowano jeszcze ocenić złoża, ale wszelkie działania przerwała kampania napoleońska. Również próby wznowienia eksploatacji w 1817 roku, zainicjowane przez Stanisława Staszica, spełzły na niczym. Dopiero na bogate złoża wysokoprocentowej rudy miedzi trafili w roku 1902 bracia Stanisław i Bolesław Łaszczyńscy. Stanisław zastosował po raz pierwszy opracowaną przez siebie elektrolityczną metodę otrzymywania miedzi. Po wybuchu I wojny światowej kopalnie przejęli Austriacy, którzy intensywną eksploatacją przyczynili się do prawie całkowitego wyczerpania złoża. Po I wojnie światowej prowadzono jeszcze próby wznowienia działalności kopalni, ale minimalne ilości rudy nie wystarczały na pokrycie kosztów eksploatacji. Ostatnie poszukiwania rud miedzi prowadzono tu jeszcze w latach 1949–1954, ale nie przyniosły one spodziewanych rezultatów.
Źródło: wikipedia.pl
