Źródła Elżbiety w Złotym Potoku

Źródła Elżbiety w Złotym Potoku to mniej znana, ale równie cenna część kompleksu źródliskowego w Złotym Potoku, który tworzy największy system wywierzyskowy w Dolinie Wiercicy. Choć pozostają w cieniu bardziej efektownych Źródeł Zygmunta, mają swój unikalny urok i przyrodniczą wartość. Położone na terenie rezerwatu przyrody Parkowe, zaledwie 200 metrów od słynnych źródeł poświęconych synowi Zygmunta Krasińskiego, biją spokojnie, zasilając rzekę Wiercicę czystą, zimną wodą.

Gdzie znajdują się Źródła Elżbiety?

Źródła Elżbiety leżą na południowy zachód od Źródeł Zygmunta, w odległości około 200 metrów, na obszarze chronionym rezerwatu Parkowe. Do obu źródeł można dotrzeć ścieżką dydaktyczną „Złota kraina pstrąga”, która prowadzi przez malownicze tereny Złotego Potoku. Oba źródła bywają często opisywane łącznie jako „Źródło Zygmunta i Elżbiety”, tworząc razem kompleks wywierzyskowy o wyjątkowym znaczeniu dla zlewni Wiercicy.

Charakterystyka Źródeł Elżbiety

Źródło Elżbiety ma charakter szczelinowo-krasowy, podobnie jak sąsiednie źródło Zygmunta. Należy do tzw. źródeł spływowych, zasilanych wodami przepływającymi przez wapienie skaliste. Woda wypływa tu z kilku szczelin skalnych i tworzy potok, który łączy się po kilkudziesięciu metrach z Potokiem Zygmunta, dając początek rzece Wiercicy.

Źródło Elżbiety wyróżnia się kamienistym dnem i nieco większą głębokością niż Potok Zygmunta. Woda ma temperaturę 9–11°C, twardość w granicach 2,5–10 mval/l oraz odczyn pH 7,4–8. Mineralizacja wynosi 200–500 mg/l, a czystość wody klasyfikowana jest jako klasa I a – najwyższa możliwa jakość wód powierzchniowych.

Świadectwo czystości – relikty epoki lodowcowej

O wyjątkowej czystości źródeł świadczy obecność gatunków reliktowych, takich jak kiełż zdrojowy oraz ślimak źródlarka karpacka. Te niewielkie bezkręgowce są biologicznymi wskaźnikami jakości wody – ich obecność oznacza ekosystem nienaruszony przez działalność człowieka.

Ślimak źródlarka karpacka, zamieszkujący źródła Elżbiety, jest gatunkiem polodowcowym, rzadkim i bardzo wrażliwym na zanieczyszczenia. Spotkanie go w naturalnym środowisku to gratka dla biologów i miłośników przyrody.

Źródła o romantycznym rodowodzie

Nazwa Źródła Elżbiety pochodzi od imienia żony Zygmunta Krasińskiego oraz jego przedwcześnie zmarłej córki. Poeta, przebywający z rodziną w Złotym Potoku w 1857 roku, uczcił w ten sposób pamięć swoich bliskich. Podobnie jak Źródło Zygmunta nazwane na cześć syna, Źródło Elżbiety stało się trwałym elementem lokalnego krajobrazu i romantycznej historii regionu.

Wody, które można pić

Wielu turystów przybywa do Złotego Potoku nie tylko dla pięknych widoków, ale także po to, by zaczerpnąć czystej wody ze źródeł. Woda wypływająca z Źródła Elżbiety ma jakość wody pitnej i jest chętnie zabierana przez odwiedzających w butelkach i kanistrach. To naturalne bogactwo, które doceniają zarówno mieszkańcy, jak i przyjezdni.