Ostoja Złotopotocka
Obszar Ostoi objął jeden z najcenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Rozwinęło się tu wiele siedlisk, stanowiących miejsce występowania rzadkich gatunków, w tym zagrożonych wyginięciem oraz reliktowych. Główną częścią obszaru jest rejon doliny górnej Wiercicy, z górnojurajskimi utworami budującymi wapienne wzgórza. Bogata przyroda nieożywiona to charakterystyczne dla Jury Krakowsko-Częstochowskiej ostańce, jaskinie, leje krasowe, wywierzyska. Urozmaicona jest szata roślinna, na którą składają się m.in. zbiorowiska leśne o naturalnym charakterze. Należą do nich cztery zespoły buczyn, z dominującą żyzną buczyną sudecką, a także grąd lipowo-grabowy, bór sosnowy i sosnowo-dębowy czy wreszcie fragment wyżynnego, jodłowego boru mieszanego (teren rezerwatu „Kaliszak”). Inne, charakterystyczne dla terenów jurajskich zbiorowiska roślinne, to zespoły flory naskalnej oraz murawy kserotermiczne (czyli ciepłolubne). Do tutejszych zbiorowisk należą także łąki, murawy napiaskowe oraz torfowiska. Spośród zwierząt warto wymienić gatunki nietoperzy, które znajdują schronienie w tutejszych jaskiniach. Są to m.in. podkowce małe, mopki, nocki łydkowłose, nocki orzęsione, nocki Bechsteina, nocki duże. Bogaty jest również świat ptaków. W wodach Wiercicy żyją z kolei m.in. takie gatunki ryb, jak minóg strumieniowy i głowacz białopłetwy. Obszar Ostoi znalazł się na terenie Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd. Objął on równocześnie swymi granicami cztery rezerwaty przyrody: Kaliszak, Ostrężnik, Parkowe, Bukowa Kępa. Teren Ostoi Złotopotockiej to część planowanego od ponad 20 lat Jurajskiego Parku Narodowego.
Źródło: slaskie.travel
